Հետազոտական

Բովանդակություն

1․ Ներածուծություն

Գինեգործությունը այսօր

Նախապատմություն

2․ Գինիի մասին

Խաղողի այգիները և տեղակայվածությունը, դիրքը։

Խաղողի տեսակները

Փառատոններ, միջոցառումներ

Հայտնի գինեգործների մասին

Սեբաստացի գինու մասին

Complete the gaps using given verbs ask, reply, say, beg, suggest, speak, complain, scream, answer, tell, shout, request, yell, whisper.

1. When I tell you to go out, you always say that you are tired.
2. Please don’t tell me you are tired. Let’s go out!
3. They often talk for hours.
4. He can speak four languages.
5. Raise your hand if you want to ask me a question.
6. You should ask for help if you need it. (Two words)
7. When you saw your room was dirty, did you _____ a new room?
8. They often _____ their mother to let them play for longer.
9. She was able to _____ all their questions.
10. Did you _____ to her email?
11. I saw her _____ something in Anna’s ear.
12. There was a lot of noise, and we had to _____ to understand each other.
13. I know you are mad, but please don’t _____ at me!ii
14. I heard her _____ in terror.
15. She’s never happy. She likes to _____ about everything.
16. What is good? Can you _____ something to eat?

Սպիտակ ձին

Ակսել Բակունցի “Սպիտակ ձին” պատմվածքում ներկայացվում է մարդ-կենդանի հարաբերոթյունը։ Պատմվածքի հերոսը՝ Սիմոնը ուներ մի ձի՝ Ցոլակ անունով։ Ցոլակին ընտանիքի բոլոր անդամները շատ սիրում էին, ամենից շատ սիրում էր Շարմաղ բիբին։ Շարմաղը Սիմոնի մայրն էր, նրա դերը պատմվածքում մեծ չէ, բայց նրա և ձիու կապը ներկայացված է պատմվածքում։ Պատերազմի պատճառով իրենց գյուղի բնակիչներին հրամայեցին բոլոր ձիերի հետ ներկայանալ թագավորի մոտ, որպեսզի թագավորն ընտրի արժանի ձիեր, պատերազմում կռվելու համար։ Բնականաբար գյուղացիներից ոչ ոք չէր ցանկանում իր ձիուն կորցնել պատերազմում։ Երբ լուրը հասավ Սիմոնին, նա շատ անհանգստացավ, նա տարբերակ էր փնտրում Ցոլակին իրեն պահելու համար։ Սակայն նման տարբերակ չկար։ Միայն մերժվում էին այն ձիերը, որոնք ուժեղ չէին, չէին համապատասխանում պատերազմում կռվելու համար։ Սիմոնը թագավորի մոտ գնալուց համեմատում էր Ցոլակին մյուս գյուղացիների ձիերի հետ։ Ուզում էր հասկանալ, արդյո՞ք թագավորը կընտրի Ցոլակին այդ ձիերի միջից։ Ձիերին ընտրելու ժամանկակ Սիմոնը առանձնանում է ամբոխից, հեռու է տանում Ցոլակին, և քարով վնասում է ձիու մեջքը։ Ձին տանջվում է։ Սիմոնն այս քայլով ցանկանում էր այնպես անել, որպեսզի Ցոլակը վատ վիճակում գտնվի, և չտանեն պատերազմ։ Սակայն միևնույնն է Ցոլակին խլեցին և տարան։ Սիմոնը կորցրել իր ձիուն, վերադարձի ճանապարհին հիշում էր Ցոլակին, և ինչպես վնասեց Ցոլակին։ Կարծում եմ Սիմոնը պետք է ավելի լավ տարբերակ գտներ ձիուն փրկելու։ Արդյունքում նա ոչ միայն կորցրեց իր ձիուն, այլ նաև դաժանաբար քարով վնասեց իր ձիու մաշկը։

Ուղղակի խոսք վերածել անուղակի խոսք

1. — Ես չեմ առարկում,— ասաց ինձ Սուրենը.— այդ մասին հայտնի՛ր եղբորդ:
Սուրենն ինձ ասաց, որ եղբորս հայտնեմ, թե ինքը չի առարկում։

2. Նա ասաց.
— Հա՛յր, ես տանը կմնամ, մինչև դու աշխատանքից գաս:
Նա ասաց հորը, որ տանը կմնա, մինչև նա աշխատանքից գա։

3. Սմբատը հարցրեց իր հյուրին.
— Դու ե՞րբ ես վերադարձել, և ի՞նչ պիտի անենք մենք քեզ օգնելու համար։
Սմբատը իր հյուրին հարցրեց, թե նա երբ է վերադարձել, և թե ինչ պիտի անեն իրենք նրան օգնելու համար։

4. Դու այն ժամանակ ինձ ասացիր.
— Ինչքան էլ փորձեն ինձ վրա ճնշում գործադրել, ես խիղճս երբեք չեմ կորցնի:
Դու այն ժամանակ ինձ ասացիր, որ ինչքան էլ փորձեն քեզ վրա ճնշում գործադրել, դու խիղճդ երբեք չես կորցնի։

5. — Դու քո գործն արդեն ավարտել ես,— ասաց քեզ ոստիկանը,— և հիմա ինձ պիտի օգնես:
Ոստիկանը քեզ ասաց, որ դու քո գործն արդեն ավարտել ես, և հիմա իրեն պիտի օգնես։

6. Դու, տեսնելով նորեկի վերաբերմունքը իմ և քո նկատմամբ, զայրացած ասացիր նրան.
— Վերցրո՛ւ իրերդ, հեռացի՛ր այստեղից ու այլևս չփորձես մեզ անհանգստացնել։
Դու, տեսնելով նորեկի վերաբերմունքը իմ և քո նկատմամբ, զայրացած ասացիր նրան, որ վերցնի իրերը, հեռանա այստեղից ու այլևս չփորձի մեզ անհանգստացնել։

7. — Այսօրվա Ձեր վարմունքն ու ձևերը միանգամայն ազնվականի են,— ասաց տանտերը Սուրենին,— և դրանք զարմացնում են ինձ ու իմ հյուրերին:
Տանտերը Սուրենին ասաց, որ նրա այսօրվա վարմունքը ու ձևերը միանգամայն ազնվականի են, և դրանք զարմացնում են իրեն ու իր հյուրերին։

8. — Ես չէի ուզում քեզ վշտացնել, բայց քո վարմունքը ինձ ստիպեց այդ անել,— ասաց բժիշկը այցելուին:
Բժիշկը այցելուին ասաց, որ ինքը չէր ուզում նրան վշտացնել, բայց նրա վարմունքը իրեն ստիպեց այդ անել։

9. — Հիմա ի՞նչ եք ուզում՝ անենք,— հարցրեց ուղեկցին. — ճանապարհը շարունակե՞նք, մինչև որ Ձեր ասած աղբյուրի մոտ հասնենք:
Ուղեկցին հարցրեց, թե հիմա ինչ են ուզում՝ անեն. ճանապարհը շարունակե՞ն, մինչև որ նրա ասած աղբյուրի մոտ հասնեն։

10. — Ճիշտ ես ասում քո դրությունը ծանր է, բայց դու մի՛ տխրիր,— ասաց նկարիչը՝ հայացքն ուղղելով ինձ:
Հայացքն ինձ ուղղելով՝ նկարիչը ասաց, որ ճիշտ եմ՝ իմ դրությունը ծանր է, բայց որ չտխրեմ։

11. — Շնորհակալ եմ, Վահան, դու ինձ քաջալերում ես, բայց ես դեռ ոչինչ չեմ արել, դեռ նոր են որոշում ընդունել,— ասաց տանուտերը։

12. «Եվ ինչո՞ւ ես չփորձեցի համոզել նրանց. դա լավ կլիներ բոլորիս համար»,— մտածում էր նա:

13. Եթե դու քեզ այդպես պահես, ես ինքս կուտեմ քո բլիթը,— նայելով ինձ՝ սպառնաց տատիկս,— ուրեմն խելո՛ք եղիր և կե՛ր:

14. Ես մտքումս ասացի. «Հետաքրքիր է` ինչ կասես, մա՛յր, երբ տեսնես, թե որքան շատ հատապտուղ եմ բերել»:

15. — Նախաճաշս փարաքի՛ր, ուզում եմ հետս տանել, քանի որ ուշ եմ վերադառնալու,— ասացիր մայրիկիդ առավոտյան:

16. Հուզվեցինք՝ լսելով դատավորին, որը մեզ ասում էր.
— Դուք ինձ հետ գտնվում եք արդարադատության պալատում, այստեղ արդարություն կգտներ հանգի՛ստ եղեք, պատմե՛ք՝ ով է ձեզ նեղացրել:

17. Նա, Օֆելյային գնացք նստեցնելով, հավաստիացրեց.
— Մենք ամեն ինչ կպարզենք. մինչև Դուք տեղ հասնեք, Ձեր մայրն արդեն տանը կլինի:

18. Դասից հետո կարդացի ղեկավարության հայտարարությունը, որտեղ գրված էր. «Ձեզ ուսանողներիդ համար մենք ստեղծել ենք բոլոր հնարավոր պայմանները, որ դուք այստեղ որա դժվարություն չունենաք»:

19. — Ինչո՞ւ ես դու թշնամացել ինձ հետ,— հարցրեց Շապուհը հայոց արքա Արշա Երկրորդին. — չէ՞ որ ես սիրել եմ քեզ որդուս պես, անգամ կամեցել եմ քեզ աղջկաս ամուսին տեսնել:

20. — Մի՛ խոսիր, հետևի՛ր ինձ,— զգուշացրեց ինձ ուղեկիցս,— հակառակ դեպքում կմոլորվես և մենք այլևս չենք հանդիպի:

21. Հովիվն ասաց իր շուրջը հավաքված մարդկանց.
— Երբ գնաք Սողոմոն արքայի մոտ, ասե՛ք, որ նրա տաճարի գինը մայիս ամսվա երեք օրվա անձրևն է:

22. Եկավ դեն ու հարցրեց.
— Արքա՛, ո՞ւր է իմ ոսկին, չէ՞ որ մեր զրույցից շատ օրեր են անցել:

23. Տեսնելով հյուրերին՝ տանտերը ուրախ ընդառաջ է գալիս ու ասում.
— Մենք վաղուց էինք ձեզ սպասում, նե՛րս եկեք, բոլորիս էլ շատ ուրախացրիք դուք ձեր գալով:

24. — Մեծ եղավ իմ ուրախությունը, երբ մեր ընդհանուր ծանոթներից իմացա, որ գոնե քույրդ սովորում է մեր դպրոցում,— ասաց ընկերս, երբ հանդիպեցինք։

25. — Տեսնում եմ,— անթաքույց դժգոհությամբ ասաց մեզ սպասավորը,— խոսքներդ մեկ եք այրեց ու ինձ հալածում եք:

Կաթիդ փարան չմոռնաս, մամա

Այս պատմվածքը նպարավաճառի, նրա մոր և հաճախորդի մասին էր։ Երբ հաճախորդը նայում է այն տեսարանին, թե ինչպես է նպարավաճանը վարվում նրա մոր հետ։Այս իրավիճական այսօր էլ գան, որ երեխաները նրանց ծնողների հետ վատ են վերաբերվում ու հանձնում են նրանց ծերանոց։ Ինձ թվում է, որ պետք չէ ծնողների հետ այնպես վեաբերվել, որովհետև նրանք են մեծացրել և դաստիակրել են։ Պետք է, որ դուք էլ, որ մեծանաք խնամեք, պահեք և սիրեք նրանց։

1. Երեսնիվայր պառկած էին ընտանիք ու հարազատներ ունեցող ծանոթ ու անծանոթ մարդիկ։
Երեսնիվայր պառկած էին ծանոթ ու անծանոթ մարդիկ, որոնք ընտանիք ու հարազատներ ունեին։

2. Այս իշխանիկն էր ահա կցանկանա հաճոյանալ Արշակին նրա արքունիքում պաշտոն ստանալու համար։
Այս իշխանիկն էր ահա կցանկանա հաճոյանալ Արշակին, որպեսզի նրա արքունիքում պաշտոն ստանա։

3. Անդրանիկի հանձնարարականով Լևոնն ամեն օր գնում էր կայարան օրվա նորություններն իմանալու։
Անդրանիկի հանձնարարականով Լևոնն ամեն օր գնում էր կայարան, որ օրվա նորություններն իմանա։

4. Արդյոք ինքը հանցանք չի՞ գործում մարդու նկատմամբ նրան դնելով այդ դժվարին ուղու վրա։
Արդյոք ինքը հանցանք չի՞ գործում մարդու նկատմամբ, երբ նրան դրեց այդ դժվարին ուղու վրա։

5. Լիովին սթափվեց տեսնելով Միքայելին։
Լիովին սթափվեց, երբ տեսավ Միքայելին։

6. Բանախոսելու եկածներն ահից դողում էին։
Նրանք, ովքեր եկել էին բանախոսելու, ահից դողում էին։

7. Սայաթ-Նովան էլ իր սիրուհուն ուզում էր տանել «մեջլիսները», նրա գեղեցկությամբ հպարտանալու համար։

8. Հողաչափի գալուց հետո խոսք ու զրույցն ավելի շատացավ։

9. Ձմռան երկար գիշերներից հոգնած գյուղացիները արևկող էին անում։

10. Վրանից ելնելով Աշոտ թագավորը՝ դիմեց վարանդացի և տայեցի քաջերին։

11. Չկամենալով խանգարել որդուն և նրա ընկերներին մայրը փակվել էր իր փոքրիկ սենյակում։

12. Նա շատ էր տխրել լսելով իր վաղեմի հակառակորդի գալստյան լուրը։

13. Ամենից բարձր խոսողը մի բարձրահասակ տղամարդ էր։

14. Վերադառնալով հայրենիք՝ հայոց արքան ձեռնամուխ է լինում ավերված տաճարի վերակառուցմանը։

15. Ֆրանսուհու հետ ամուսնացած լինելով Բագրատյանն իրեն պատասխանատու էր զգում կնոջ անվտանգության համար։

Chapter 3

Holmes comes back to the flat in good spirits. He tells Watson that he has figured out that the pearls must have something to do with Major Sholto, who, he has discovered, died the same week that Miss Morstan started receiving the mysterious pearls. He figures that “Sholto’s heir” knows something about “the mystery and desires to make compensation.” Miss Morstan arrives outside the flat and the two men go down to meet her. Watson packs his heaviest walking stick and Holmes takes his revolver. In the cab toward the Lyceum theatre, Miss Morstan explains that Major Sholto was a “very particular friend” to her father. Her father’s letters were full of allusions to the major and their time together commanding troops on the Andaman Islands. Miss Morstan presents Holmes with a “curious paper” she has found in her father’s desk. Holmes examines the paper, which he says is the diagram of a building and has a small red cross drawn on it. Beside the cross, the paper reads, “the sign of the four – Jonathan Small, Mahomet Singh, Abdullah Khan, Dost Akbar.” Though he isn’t sure of the significance of the paper, Holmes tells Miss Morstan to guard it safely. Watson describes the gloom of London as they head for the theatre: “dense drizzly fog,” “mud-coloured clouds” and “misty splotches of diffused light” from lamps. He sees something “eerie and ghostlike” about all of the people that they pass. He can tell that Miss Morstan feels similarly to him; Holmes is deep in thought

ԱԿՍԵԼ ԲԱԿՈՒՆՑ «ԱԼՊԻԱԿԱՆ ՄԱՆՈՒՇԱԿ»

Այս պատմվածքը հիմնականում մարդկային արժեքների մասին էր։ Բակունցը համեմատում էր տարբեր մարդկանց աշխարհայացքները և նրանց արժեքները։Առաջին ձիավորը հնագետ էր։ Նրան միայն դարերի պատմությունն էր հետաքրքրում։ Նա միայն հիանում էր հող ու քարերով՝ անտեսելով մանուշակները։Երկրորդը ՝ բնագետն էր, ում մասին Բակունցն իմ կարծիքով ամենաքիչը խոսեց։ Բնագետը հիանում էր ամեն քարով, բայց ուշադրություն չէր դարձնում մանուշակներին։Երրորդ ձիավորը չափազանց պարզ արժեքներ ուներ։ Նա միայն հետաքրքրված էր սննդով։ Աչքի առաջն էին գալիս թարմ լավաշները, պանիր ու մածուն։Հնագետը հետաքրքրված էր պատմությամբ և այն ամենով ինչը կարդացել էր գրքերում։ Նրա նման մտածելակերպ ուներ նաև գյուղացին։ Հնագետն ու գյուղացին հետաքրքրված էին ինչոր գանձով, որի մասին նրանք կարդացել էին գրքում։ 

Վահե Հայկ«Կաթիդ փարան չմոռնաս, մամա՛»

Այս հուզիչ պատմվածքում, Վահե Հայկն հաճախորդի դեմքից պատմում է մի տղաի մասին, ով իրեն շատ կոպիտ և անշնորհակալ էր պահում իր մոր հետ։ Երբ հաճախորդն ականատես է լինում վայրի, անշնորհակալ և բռի նպարավաճառի պահվածքին սեփական մոր հանդեպ։ Նման իրավիճակներ այսօր էլ կան, այսօր էլ են մարդիկ ուրանում իրենց ծնողներին, վերաբերվում նրանց հետ, ինչպես սովորական մարդու հետ։ 

Սահյանի կյանքը և գրական գործությունը

Համո Սահյանը Հմայակ Սահակի Գրիգորյանը, ծնվել է 1914 թ. ապրիլի 14-ին ներկայիս Սյունիքի մարզի Սիսիանի շրջանի Լոր գյուղում։ Հետագայում գրական անունը կազմել է անվան կրճատումով և հայրանվան սկզբնամասով: 1927-ին տեղափոխվել է Բաքու մորեղբոր մոտ: Այնտեղ էլ ստացել է միջնակարգ կրթությունը։ 1935-ին ընդունվել և 1939-ին ավարտել է Բաքվի մանկավարժական ինստիտուտի լեզվագրական բաժինը։ 1939-41-ին աշխատել է Բաքվի «Խորհրդային գրող» ամսագրում որպես գրական աշխատող։ 1941-45 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ ծառայել է ռազմածովային ուժերում որպես Կասպիական նավատորմի նավաստի։ Վերադառնալով պատերազմից 1945-51 թթ. աշխատել է Բաքվի «Կոմունիստ» հայերեն թերթի խմբագրությունում որպես գրական աշխատող: 1951 թ. տեղափոխվել է Երևան: 1951-54 թթ. աշխատել է Երևանի «Ավանգարդ» թերթում որպես բաժնի վարիչ, 1954-55-ին «Ոզնի» ամսագրում դարձյալ որպես բաժնի վարիչ։ 1965-67-ին եղել է «Գրական թերթի» գլխավոր խմբագիրը։ Հետագա տասնամյակներին գերազանցապես զբաղվել է գրական աշխատանքով: Համո Սահյանի բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն «Որոտանի եզերքին» վերնագրով լույս է տեսել 1946 թվականին: Ստալինի անձի պաշտամունքի վերջին տարիներին տպագրել է բանաստեղծական երեք անհաջող ժողովածուներ: Հետագայում հրատարակել է «Բարձունքի վրա» (1955), «Նաիրյան դալար բարդի» (1958), «Հայաստանը երգերի մեջ» (1962), «Մայրամուտից առաջ» (1964) , Քարափների երգը (1968) ժողովածուները: 1972 թ. լույս է տեսել «Սեզամ, բացվիր» ժողովածուն, որի համար Սահյանն արժանացել է ՀԽՍՀ պետական մրցանակի: 1970-80-ական թթ. տպագրվել են նաև «Իրիկնահաց» (1977), «Կանաչ-կարմիր աշուն» (1980), «Դաղձի ծաղիկ» (1986) ժողովածուները: 1998թ. հետմահու լույս է տեսել Համո Սահյանի «Ինձ բացակա չդնեք» անտիպ բանաստեղծությունների ժողովածուն: Կատարել է թարգմանություններ Պուշկինից, Եսենինից, Լորկայից և ուրիշներից։ Մահացել է 1993 թ. հուլիսի 17-ին Երևանում։ Աճյունն ամփոփվել է Կոմիտասի անվան պանթեոնում: