Սոմերսեթ Մոեմ «Ճպուռն ու մրջյունը»

Այս պատմվածքը կարդալիս ես հասկացա որ միշտ պետք է ձգտել հաջողության, ինչքան էլ որ բարդ է ճանապարհը: Հանձնվել պետք չէ: Միայն պետք է աշխատել, լինել ազնիվ մարդ: Վատ ու ծույլ մարդիկ չեն մտածում ապագայի, ընտանիքի մասին: Նրանց չի հետաքրքրում այդ ամենը: Չեն ուզում, չեն ձգտում, որ ունենան ավելին: Նրանք չեն մտածում ոչնչի մասին, միայն վայելում են կյանքը, զվարճանում: Նման մարդկանց գրեթե ոչ ոք չի հարգի, քանի որ նրանք ճիշտ չեն:

Մի բաժակ թեյ Քեթրին Մենսֆիլդ

Քեթլին Մենսֆիլդ Բյուչեմփը ծնվել է 1888 թվականին Նոր Զելանդիայի Վելինգտոն քաղաքում, հասարակության մեջ ճանաչված ընտանիքում։ Նրա հայրը բանկիր էր, իսկ Քեթրինն ինքը կոմսուհի Էլիզաբեթ ֆոն Արնիմի զարմուհին էր։ Նա ուներ երկու ավագ քույր, մեկ կրտսեր քույր և մեկ կրտսեր եղբայր՝ ծնված 1894 թվականին^[7]։ Նրա հայրը՝ Հարոլդ Բյուչեմփը, շուտով դառնում է Նոր Զելանդիայի բանկի կառավարիչ և ստանում ասպետի կոչում^[8][9]։ Նրա պապը՝ Արթուր Բյուչեմփը, Նոր Զելանդիայի պառլամենտի Փիքտոն ընտրատեղամասից ընտրված պատգամավոր էր։ 1893 թվականին Մենսֆիլդ ընտանիքը Թորնդոնից տեղափոխվում է Կառորի, որտեղ Քեթրինն իր մանկության լավագույն տարիներն է անցկացնում։ Այս ժամանակահատվածին վերաբերվող որոշ հիշողություններ նա հետագայում օգտագործում է իր «Նախերգանք» պատմվածքում։

Այդ տողերը նկարագրում են միսս Սմիթին նա ընկել էր վատ իրադարձության ժամանակ և նա խնդրում էր Միսս Ռոզմերին փող մի բաժակ թեյի համար։

Եվ հանկարած դա նրան ինչ-որ արկած թվաց։ Ենթադրենք, որ նա աղջկան տուն կտանի։ Ենթադրենք, որ նա կանի այնպիսի մի բան, որ տեսել է բեմում կամ կարդացել է գրքերում։ Ի՞նչ կլինի։ Ցնցող կլնի։ Եվ նա լսեց, թե ինչպես է հետո ինքն իր զարմացած ընկերներին ասում. «Ես ուղղակի նրան ինձ հետ տուն տարա»։

Ռոզմերիի տանը Սմիթին տեսավ Ֆիլիպը՝ Ռոզմերիի ամուսինը, ով սիրալիր էր աղջկա հետ, բայց կնոջ հետ խոսելիս, աղջկա՝ այստեղ լինելու մասին կոպիտ էր.

Ասում եմ, – ասաց Ֆիլիպը, երբ նրանք մենակ էին, – բացատրիր՝ ո՞վ է նա: Ի՞նչ է այս ամենը նշանակում:
Ռոզմերին ծիծաղեց, հենվեց դռանը և ասաց.
– Ես նրան փողոցից եմ վերցրել: Ճիշտ եմ ասում, նա ինձանից մի բաժակ թեյի փող խնդրեց, ես էլ նրան ինձ հետ տուն բերեցի:
– Շնորհավորանքներս, – Ֆիլիպն այնպես ասաց, կարծես կատակում էր: Բայց ի՞նչ ես մտադիր անելու նրան:

Ինձ թվում է Միստև Ֆիլիպը Միսս Սմիթին ասեց, որովհետև նա շատ գեղեցիկ էր երևում իր տարիքին։

Սպիտակ ձին

Ակսել Բակունցի “Սպիտակ ձին” պատմվածքում ներկայացվում է մարդ-կենդանի հարաբերոթյունը։ Պատմվածքի հերոսը՝ Սիմոնը ուներ մի ձի՝ Ցոլակ անունով։ Ցոլակին ընտանիքի բոլոր անդամները շատ սիրում էին, ամենից շատ սիրում էր Շարմաղ բիբին։ Շարմաղը Սիմոնի մայրն էր, նրա դերը պատմվածքում մեծ չէ, բայց նրա և ձիու կապը ներկայացված է պատմվածքում։ Պատերազմի պատճառով իրենց գյուղի բնակիչներին հրամայեցին բոլոր ձիերի հետ ներկայանալ թագավորի մոտ, որպեսզի թագավորն ընտրի արժանի ձիեր, պատերազմում կռվելու համար։ Բնականաբար գյուղացիներից ոչ ոք չէր ցանկանում իր ձիուն կորցնել պատերազմում։ Երբ լուրը հասավ Սիմոնին, նա շատ անհանգստացավ, նա տարբերակ էր փնտրում Ցոլակին իրեն պահելու համար։ Սակայն նման տարբերակ չկար։ Միայն մերժվում էին այն ձիերը, որոնք ուժեղ չէին, չէին համապատասխանում պատերազմում կռվելու համար։ Սիմոնը թագավորի մոտ գնալուց համեմատում էր Ցոլակին մյուս գյուղացիների ձիերի հետ։ Ուզում էր հասկանալ, արդյո՞ք թագավորը կընտրի Ցոլակին այդ ձիերի միջից։ Ձիերին ընտրելու ժամանկակ Սիմոնը առանձնանում է ամբոխից, հեռու է տանում Ցոլակին, և քարով վնասում է ձիու մեջքը։ Ձին տանջվում է։ Սիմոնն այս քայլով ցանկանում էր այնպես անել, որպեսզի Ցոլակը վատ վիճակում գտնվի, և չտանեն պատերազմ։ Սակայն միևնույնն է Ցոլակին խլեցին և տարան։ Սիմոնը կորցրել իր ձիուն, վերադարձի ճանապարհին հիշում էր Ցոլակին, և ինչպես վնասեց Ցոլակին։ Կարծում եմ Սիմոնը պետք է ավելի լավ տարբերակ գտներ ձիուն փրկելու։ Արդյունքում նա ոչ միայն կորցրեց իր ձիուն, այլ նաև դաժանաբար քարով վնասեց իր ձիու մաշկը։

Կաթիդ փարան չմոռնաս, մամա

Այս պատմվածքը նպարավաճառի, նրա մոր և հաճախորդի մասին էր։ Երբ հաճախորդը նայում է այն տեսարանին, թե ինչպես է նպարավաճանը վարվում նրա մոր հետ։Այս իրավիճական այսօր էլ գան, որ երեխաները նրանց ծնողների հետ վատ են վերաբերվում ու հանձնում են նրանց ծերանոց։ Ինձ թվում է, որ պետք չէ ծնողների հետ այնպես վեաբերվել, որովհետև նրանք են մեծացրել և դաստիակրել են։ Պետք է, որ դուք էլ, որ մեծանաք խնամեք, պահեք և սիրեք նրանց։

Վահե Հայկ«Կաթիդ փարան չմոռնաս, մամա՛»

Այս հուզիչ պատմվածքում, Վահե Հայկն հաճախորդի դեմքից պատմում է մի տղաի մասին, ով իրեն շատ կոպիտ և անշնորհակալ էր պահում իր մոր հետ։ Երբ հաճախորդն ականատես է լինում վայրի, անշնորհակալ և բռի նպարավաճառի պահվածքին սեփական մոր հանդեպ։ Նման իրավիճակներ այսօր էլ կան, այսօր էլ են մարդիկ ուրանում իրենց ծնողներին, վերաբերվում նրանց հետ, ինչպես սովորական մարդու հետ։ 

Օ Հենրի <<Սուրբ ծննդյան հրաշքը

Այս պատմվածքը Հոր և աղջկա անչափ սիրո մասին էր։ Հայրը իր աղջկանից բավականին հեռու էր գտնվում, որպիսի լիներ իր կողքին գոնե հոգեպես նա իր աղջկա համար  Սուրբ Ծննդյան երեկոյին նվեր է պատրաստում :Նաև ես հասկացա, որ երազանքները միշտ կատարվում եմ։

<> օրերի ամփոփում

Մուշեղ Գալշոյանի օրերի ընթացքում մենք ծանոթացել ենք գրողի պատմվածքների հետ նաև ունեցել ենք բաց դաս (քնարկում): Ամփոփելու համար Ավագ դպրոցի սովորողների հետ գնացինք ճամփորդություն դեպի Մուշեղ Գալշոյանի ծննդավայր <<Կաթնաղբյուր>> գյուղ։ Մենք ճանապարհի ժամանակ կանգ առանք Արուճ գյուղում և այցելեցինք Սուրբ Գրիգոր եկեղեցին։ Եկեցին կառուցել է Գրիգոր Ա Մամիկոնյանը VIIդ. 60-ական թթ։ Գտնվում է Արագած լեռան արևմտյան լանջի ստորոտում։ Կաթնաղբյուրի գյուղում գտնվում է Մուշեղ Գալշոյանի թանգարան(հուշահամալիրը): Այնտեղ մենք ծանոթացանք գրողի կենսագրության մասին։ Հետո սովորողներիի կեսը գնաց այնտեղի դպրոց և մենք ծանոթացանք սովորողների հետ։ Այնտեղ մենք խաղացինք տարբեր խաղեր։ Հետո մենք գնացինք Դաշտադեմի ամրոց։ Դաշտադեմը նախկինում եղել է<< Ներքին Թալին>> 11-12 դարերի ամրոց։

<<Կանչը>>

Պատմվածքը Զորոի մասին է: Զորոյի հոգում մնացել էր իր մանկության հիշողությունը հարազատ գյուղի և Ալեի մասին: Զորոն և Ալեն Եղեռնի կոտորածների ժամանակ էին բաժանվել։ Նա ոչ մի վայրկյան չէր մոռացել Ալեին իր կյանքի ընթացքում։ Թեկուզ և ամուսնացել էր, երեխաներ և թոռներ ուներ, բայց երբ նորից հանդիպեց Ալեին, հասկացավ, որ իր կյանքում բաց է թողել այն պահը, որը պետք է անցկացներ իր սիրելիի Ալեի հետ։
Գալշոյանը ստեղծել է մի համառ կերպար, ով անպայման պետք է հասնի իր նպատակակետին։

Մուշեղ Գալշոյանի «Մամփրե արքան»

Մուշեղ Գալշոյանի «Մամփրե արքան» պատմվածքի գլխավոր հերոսը Մամփրեն էր՝ մի զառամյալ ծերունի, ով բավական ծանր կյանքով էր ապրում: Նրա կյանքում պակասում էր հայոց այբուբենը, նա շատ էր սրտնեղում, որ հայոց գրերը չգիտի: Մամփրեն սիրում էր դիտել, թե ինչպես է իր երրորդ դասարանցի թոռնուհին այբուբենը սովորեցնում իր փոքր եղբորը:

Վանո Սիրադեղյան վերլուծություններ

https://mariamdjhangiryan.wordpress.com/2023/11/07/շաբաթվա-երկրորդ-կիրակին/

https://mariamdjhangiryan.wordpress.com/2023/11/07/%d5%b7%d5%a1%d5%a2%d5%a1%d5%a9%d5%be%d5%a1-%d5%a5%d6%80%d5%af%d6%80%d5%b8%d6%80%d5%a4-%d5%af%d5%ab%d6%80%d5%a1%d5%af%d5%ab%d5%b6/